در دنیای صنعتی امروزی همه چیز بر پایه اقتصاد می‌چرخد و می‌توان گفت جنبه اقتصادی و مالی مسائل تا حدودی پررنگ‌تر از زوایای دیگر شده است. درواقع هرکسی اگر مسئولیت یا کاری را به عهده می‌گیرد در قبال آن انتظار دریافت حق‌احمه‌ای را دارد تا به سبب آن بتواند گذران زندگی کند. این پررنگ شدن و اهمیت پیدا کردن تا جایی است که اگر کسی بی‌چشمداشت کاری را انجام دهد با تعجب دیگران روبه‌رو خواهد شد، البته در میان این همه آدم‌هایی که اهل حساب و کتاب‌اند و برای هر چیزی چرتکه می‌اندازند تا به صرفه باشد عده‌ای در سازمان‌های مردم نهاد یا جمعیت هلال‌احمر و صلیب‌سرخ و . بی‌هیچ انتظاری و تنها به پشتوانه حس نوعدوستی فعالیت می‌کنند. کارهایی عام‌المنفعه‌ای که شاید خیلی وقت‌ها کسی از آنها اطلاع نداشته باشد. شاید تاکنون کارهایی از این دست که ما به آنها کارهای داوطلبانه اطلاق می‌کنیم از زوایای مختلف بررسی شده باشند و اخبار، گزارش و مصاحبه‌های زیادی از این افراد که تجربه لذت حس انساندوستی را با هیچ لذتی عوض نمی‌کنند، منتشر شده باشند اما نکته‌ای که تاکنون مغفول مانده این است که اگر این افراد نبودند دولت‌ها و جوامع باید برای هریک از این خدمات چه میزان هزینه می‌کردند؟ به‌عنوان مثال جامعه‌ای را متصور باشید که داوطلب امدادرسان ندارد، دولت این جامعه خیالی ما باید چه میزان برای استخدام افرادی که توانایی چنین کاری را داشته باشند هزینه کند؟ اگر در این جامعه موسسه‌ای مثل محک، سمن‌های گوناگون و. نبودند چه میزان هزینه انسانی و مالی باید صرف می‌شد تا خدماتی از این دست ارایه کنند؛ خدماتی که دلسوزانه اجرایی می‌شوند نه‌تنها برای رفع تکلیف! آیا دولت این جامعه تخیلی ما از عهده چنین هزینه‌هایی برمی‌آید و توانایی این را دارد که بتواند چنین وظایف خطیری را در شرایط و حوزه‌های مختلف مدیریت کند!؟ واقعا اگر داوطلبان نبودند اصلا چنین فعالیت‌ها و خدمات انسان‌دوستانه‌ای اجرایی می‌شد؟
ادامه مطلبتوماس پیکتی: قبلا اخطار داده بودم
پیدای ناپیدا: نگاهی به ارزش اقتصادی مغفول مانده فعالیت جوانان داوطلب پیدای ناپیدا
چنین ,نبودند ,کاری ,جامعه ,باشند ,میزان ,از این ,کاری را ,چه میزان ,این جامعه ,از زوایای
درباره این سایت